(NL) HET VERHAAL VAN AYNI

April 2022

Bij het sjamanistische programma dat ik volg zijn we zijn in Element Water beland. Overgave. Intuïtie. Flow. Loslaten.

En dat doen we onder andere door het roken van de Soma pijp. Native American Plantmedicijn. Soma is een intens medicijn. Het werkt direct en diep. Het gaat voorbij alle ego structuren, of juist in de diepste ego structuren. Soma is een korte, heftige en duidelijk teacher. Overgave.
Ja op alles, is het mantra.

—

OVERGAVE

Ik neem een teug van de soma pijp, adem in, en geef me over. Laat me omhoog vallen in oneindigheid. Of nee, de oneindigheid valt in mij. Mijn Grote Boven. Ik ben het helemaal. Het is niet te bevatten. Dit ben ik allemaal. Het is allemaal mij. Mijn mond wil open, nog meer open. Ik ga op in het alles, ik ben het alles. Ik los op, en ik expand.

Sven houdt zijn hand op mijn borst, het voelt alsof ik niet meer terug kan komen in mijn aardse vorm als hij me nu loslaat. Sven je moet bij me blijven zeg ik. Anders kan ik niet meer terug. Hij blijft, en ik ook, want mijn alles komt hier.

Ik ga er niet heen, ik ben er niet van afgescheiden, ik ben het. Het is allemaal al in mij.

ALLES OMVATTEND

Mijn mond wil nog meer open. Alsof ik alles uit mijn mond geboren laat worden, alsof ik het helemaal opeet, en het vervolgens mij opeet. Alles omvattend. Ik maak ruimte voor het heel-al om in mij weer zijn plek in te nemen. Mijn keel staat helemaal open en ik slok het op, en adem het helemaal. In. En uit. En dat voelt als hetzelfde. Het is geen adem meer. Alles komt thuis. In mezelf. Ik hoef niets te helen. Ik ben er al. Ik ben het Heel-Al. Het heelal komt thuis in mij. Dit is her-inneren. Alle liefde, grootsheid, het alles-zijn.

En vanuit dat alles, mét dat alles, kom ik in mijn lijf zoals het hier is. Ik voel mezelf. met al mijn alles. Ik val niet terug, of naar beneden.
Het blijft, en ik integreer. In mezelf. Diep thuis.

En dan komen er klanken. Nu mijn keel open is en mijn mond en kaken vrij, komen er oude klanken. Eerst zacht, zoekend, en dan steeds zekerder en duidelijker. Ik weet dat het oerklanken zijn. Het is geen taal. nog niet. Het zijn klanken uit de tijd waar waar mensen en dieren dezelfde taal spraken. Eenheid. Energie taal. De klanken ontroeren me, sterken me, wakkeren iets aan. Maken iets wakker. Een diep bewustzijn van oer eenheid. Ik ben diezelfde energie. Ik voel de integratie, steeds aardser. Steeds meer hier. Totdat ik in het midden uitkom en een afdaling voel aankomen. Ik geef me eraan over, ja op alles, is het mantra, vooral met dit Soma medicijn.

Ja. En bijna wíl ik mezelf naar de diepte van de aarde. Oh nee voel ik dan, ik daal niet af naar de aarde. Ik blijf in het midden.
En de aarde komt in mij.

“En dan komt de energie van aarde thuis in mij.
Heel helder en duidelijk.”

De klanken worden woorden, zinnen. een gebed. een oproep, een boodschap. Ik ga zitten.
Ik spreek met Moeder Aarde. Zij spreekt tot mij en ik ben haar kanaal.
Ina Maka. Ayni. Ayni. De woorden vormen zich en ik voel hun betekenis.

Het gaat over oneindige liefde. Over het gedragen worden. Over de pijn, en de vergeving.
Een smeekgebed van de Moeder. Ina Maka. Een dankgebed. Een oeroude relatie die wordt hersteld.
En in het Veld van Reflectie weet ik: Ik ben het allemaal zelf.

Ik zit en ik praat met Haar. De Moeder. Ik voel alle liefde en alle pijn. Ik voel de overvloed en de veelheid. En die pijn. De wonden. Het verdriet.
Van de mensen, die haar zijn vergeten te eren. Niet meer kunnen vertrouwen op haar oneindige veelheid. Haar gaven aan ons. De overvloed.

Ik huil. ik ben ontroostbaar en tegelijk zo getroost in haar liefde. De moederschoot waarin alles steeds opnieuw wordt geboren en weer wordt opgenomen. Ik ook. Kind van de aarde.

THUISKOMEN

Ina Maka. Ayni. Ayni Wachi Wachi, Wanu Papai. Ik herhaal de woorden, die steeds vrijer worden, duidelijker. Steeds meer van mij. Woorden die ik in dit leven nog nooit gehoord heb, en me diepr herinner dan welke waarheid dan ook.
Woorden die nu thuis zijn. Er wordt gedrumd. Voor een deel van mij dat thuis komt bij zichzelf. Helemaal in haar vrouwelijke intuïtie. In het aardse lichaam. De Materie. Oneindige vergeving. Vergeving is de weg.

De Soma ebt weg, gaat terug naar waar ze thuishoort in mijn lichaam. En het is ok. Anders dan de andere keren weet ik nu, het is het medicijn in mezelf. Plantmedicijn is geen extern hulpmiddel, het is het verbinden met Soma in mezelf. Ik ben er weer, maar ik kan niet opkijken. Het diepe herinneren blijft en houdt me vast. Ooit was dit ‘normaal’. We zijn het zo vergeten.

Deze oneindige liefde. De oneindige vergeving. De schoot van Ina Maka. Pachamama. Moeder Aarde. Ze heeft pijn. Ze heeft verdriet. En ze heeft ons zo lief. Vergeving is het grootste geschenk.

En ik ben het allemaal zelf.

IK BEN DE AARDE

Sven (Goedbloed), de sjamaan en begeleider en spaceholdler van de ceremonie loopt langs met de drum. Nog even wil ik de drum voelen. Sven drumt. Ik resoneer op de hartslag van de aarde. Ik ben de aarde. We hebben dezelfde hartslag. Ook deze energie integreert hierdoor vol-ledig in mijzelf. Huist in mij. Ik voel het en weet het.

Dan kan ik mijn ogen open doen. Met moeite, want ik wil niet. Maar ik weet dat ik het helemaal naar het hier nu te brengen heb. En dat doen we met ogen open op aarde.

Ik doe mijn ogen open en huil. Sven ziet me. Ik kijk hem aan en praat tegen hem in de taal die ik me herinnerd heb. Hij weet. Hij kent het ook. “Vergeving Sven” zeg ik. “Dankjewel,” zegt Sven. “Ja, vergeving.”

Uiteindelijk schrijf ik wat van de woorden op. Eerst, diezelfde avond, nog bang dat ik ze zal vergeten. Wat niet gebeurt.

De taal is nog steeds bij me. Het was een integratie. een initiatie. Een blijvende herinnering.

Ik ben alleen maar dankbaar. En voel nog steeds dat intense verdriet. De schuld van de mensen. En de liefde die zo oneindig is dat er uiteindelijk alleen vergeving is. En dankbaarheid. En liefde.

Het is er allemaal.

ALS ALLES OP ZIJN PLEK VALT

Weken later lees ik een boek, over de paqo’s, de inca sjamanen. Ik lees het woord Ayni. Dat het staat voor liefde, respect, de innige relatie met Moeder Aarde. Wederkerigheid. Het altijd, en in verbinding, nemen wat nodig is. Vragen wat je mag nemen. Vanuit respect en dankbaarheid voor moeder aarde. Voor het leven zelf. Ayni. Wederkerigheid. Precies alleen dat nemen wat nodig is, en er altijd meer voor teruggeven.

En ook, besef ik me, dat wat je gekregen hebt ook volop gebruiken om het weer door te geven. De gifts, de ervaringen, de kennis, het vermogen.
Beweging. Geven uit overvloed en dan pas kijken wat is er dan weer voor mij om te omarmen en te integreren. Eerst Jij, dan ik.
Eerst geven, dan nemen.

En dat, precies dat, is onze route naar een nieuwe relatie met onze planeet. Met Moeder Aarde.

Het is duurzaamheid 5.0. Het nieuwe Corporate Responsability.

Ayni.

AAN HET WERK GEZET

Maandenlang zocht ik naar wat ik nu te doen heb. Hoe het past. Nu weet ik, ik ben aan het werk gezet. Ik heb de guidance gekregen die ik wilde. Maar niet door gidsen en teachers buiten mezelf. Maar door mijn Zelf.

Mijn les dit leven. Ik ben het allemaal zelf. Ik mag aan het werk met Ayni, en het gaan uitpakken. Vooruit door ons dit kernprincipe weer ter herinneren. En in het midden van al onze ondernemingen te plaatsen. In plaats van groei, promotie en aandeelhouderwinst uitkeringen. De winst die we uit te keren hebben is voor de kleinkinderen van de aandeelhouders. De kinderen van onze kinderen. Wij zijn de grootmoeders en grootvaders. En het is tijd dat we die wijsheid gaan ownen.

De stap die we als mensheid te nemen hebben is hier op aarde, elke dag bewust die keuzes maken. Elke dag. In ons ecosysteem. Met alle keuzes die we hebben. Elke keer als we geld uitgeven, als we investeren, als we de supermarkt inlopen, als we kiezen waar onze energie en tijd naartoe gaat.

Ayni. Zo simpel mag het zijn.

EEN JAAR LATER

Oh wat heb ik gestoeid met de ‘bedoeling’ van mijn ondernemerschap. Alle oude modellen pasten niet. Klopten niet.
Totdat opeens alle schellen van mijn ogen vielen. Mijn AYNI geopend. Want AYNI betekent Ogen in het Arabisch.

De taal die ik ooit beter sprak dan de talen die ik op school leerde. De taal die me verbond met het sytieke in mezelf.
AYNI. Ik had een heel extra reis in mezelf nodig om het helemaal te kunnen aannemen.

En toen werd de AYNI AGENCY geboren.